We vertoeven een paar dagen boven op de Wageningse Berg in een Fletcher hotel. Vanuit bed heb ik een prachtig uitzicht, op de voorgrond een mooi heuvellandschap en verderop in de diepte de Rijn. Helemaal in de verte de schoorsteen van de voormalige elektriciteitscentrale in Nijmegen en het Erasmusgebouw.
Vrijwel direct na aankomst de wandelschoenen aan en in de benen. Het hotel ligt toevallig nagenoeg op een route die ik gedownload had op de GPS. In eerste instantie gestart op een pad met de toepasselijke naam Bergweg. Het loopt aan de rand van de stuwwal omlaag naar de Veerweg. Met het Lexkes-veer naar de overkant waar we stuitten op een “kaasautomaat”. Aangezien we intussen dorstig waren geworden, op zoek naar een gelegenheid waar we wat konden drinken. Dus terug naar de Bergweg en verder omhoog naar de top van de stuwwal. Tot onze verrassing kwamen we direct in het Belmonte Arboretum dat nota bene grenst aan ons hotel.
In dit arboretum vonden we een grote hoeveelheid vlinders, bijen, wespen (hoornaars) die zich tegoed deden aan uit de boom gevallen peren. Na de koffie via het arboretum naar de Botanische Tuinen Wageningen die grenzen aan het Arboretum De Dreijen, althans dat denken wij.
De dag daarop de wandeling van gisteren gelopen maar dit maal netjes de gps-track gevolgd. Via de eerder genoemde Bergweg naar beneden en daarna langs de Rijn een stukje stroomafwaarts. Via de zogenoemde Bovenste Polder naar het centrum van Wageningen. Bij hotel “De Wereld” een hapje gegeten. Van de gelegenheid gebruikt gemaakt om het verdrag, dat hier op 5 mei 1945 is getekend, alsnog te bekrachtigen. Met uitzicht op “De Paal van Bernard” 75 jaar na dato mijn handtekening gezet, Destijds lukte dat niet omdat mijn eigen conceptie in de nacht van 4 op 5 mei 1945 plaatsvond en het kleine klompje dat ik toen was nog geen vulpen kon vasthouden.
