Vandaag was ik bij toeval vlakbij mijn oude kantoor. Mijn dierbare gade werkt er nog steeds, er moet tenslotte brood op de plank komen. Wat meteen opvalt is dat, sinds ik geen geldverslindende projecten meer initieer, er blijkbaar genoeg geld is om de gebouwen en de omgeving mooi op te knappen. Het is er tegenwoordig goed toeven al was er in verband met de corona-crisis geen kip te bekennen. Alleen een eenzame kraai hield de wacht. Zoonlief en ik hebben geluncht in een klein prieel, waarschijnlijk speciaal voor de vrouwelijke ambtenaren.
Overigens was het hele terrein waar deze gebouwen ooit (tot de jaren 70 van de vorige eeuw) een klein bos.
